by Als moeder van vier kinderen, waaronder een tweeling, droomde Samantha ervan om het huis in de buurt te hebben waar alle kinderen kwamen rondhangen. Ze stelde zich een voortuin voor die bezaaid was met afgedankte fietsen en de vrienden van haar kinderen die constant in en uit stroomden. Sommige van die vrienden zorgden er echter voor dat ze op de rem trapte om ‘dit huis’ te zijn.
Samantha, die vroeg om haar achternaam niet te geven, vertelt Yahoo Life dat ze onlangs twee vrienden en klasgenoten van haar tweeling – nog een tweeling – ervan moest weerhouden om bij haar thuis te spelen nadat ze zich gedroegen in het plaatselijke winkelcentrum. Haar kinderen vinden de andere tweeling ‘hilarisch en zo leuk om in de buurt te zijn’, zegt ze. Samantha vindt ze respectloos en heeft daardoor grenzen gesteld.
Ze is niet de enige die het speelkameraadje van een kind afkeurt. Sommige ouders houden misschien niet van de manier waarop een ander kind hun kind behandelt. Anderen protesteren misschien tegen hoe het gedrag van dat kind afstraalt op hun kind. Maar wanneer en hoe moeten ze ingrijpen?
Wat doen ouders als ze de vrienden van hun kinderen niet mogen?
Afhankelijk van de leeftijd van een kind zijn er verschillende ontwikkelingsbenaderingen die ouders kunnen volgen, zegt gediplomeerd klinisch adviseur Kyle Kunkel. Jonge kinderen willen bijvoorbeeld doorgaans gewenst zijn en zullen minder snel gedrag van een leeftijdsgenoot kunnen herkennen dat onaanvaardbaar is. Ook is hun woordenschat niet geavanceerd genoeg om alle gevoelens en emoties te verwoorden, dus het is aan de ouders om gezonde grenzen te stellen.
Klinisch maatschappelijk werker Amira R. Martin raadt ouders aan om te onderzoeken waarom ze het andere kind wantrouwen. “Sla of bijt het andere kind uw kind? Hebben ze meer moeite om speelgoed te delen of om beurten te spelen? Ouders moeten proberen te onthouden wanneer hun kind iets soortgelijks heeft gedaan om empathie op te bouwen en om te gaan met gevoelens van wrok’, zegt Martin.
Niet alle ontluikende vriendschappen verdienen actie. Maar als een kind voortdurend wordt geplaagd door leeftijdsgenoten tijdens speelafspraken, hebben ouders alle recht om het soort vriendschap te kiezen en hoeveel invloed ze op hun kind willen hebben. “We hebben als ouders de verantwoordelijkheid om onze kinderen in hun ontwikkeling veilig te houden in relaties, en als dat betekent dat we moeten ingrijpen wanneer we ons realiseren dat ons kind wordt geplaagd, dan is dat meer dan gepast”, zegt Kunkel. Dit kan betekenen dat ze hun kind uit de situatie halen of gewoon geen speelafspraken meer plannen met dat specifieke kind.
Naarmate kinderen ouder worden, kan het moeilijker worden om te beslissen wat ze moeten doen. Voor schoolkinderen adviseert Martin ouders om het kind aan te moedigen gezonde grenzen te ontwikkelen en voor zichzelf op te komen. Als de situatie ernstig wordt, grijp dan in – zoals Samantha deed – of waarschuw de andere ouders en schoolbeambten.
In minder ernstige situaties moeten ouders proberen het kind aan te moedigen het zelf aan te pakken door rollenspellen te spelen en te oefenen wat het in bepaalde situaties moet zeggen in de veiligheid van hun eigen huis.
Moeder Jessica (die ook vroeg om haar achternaam niet te gebruiken) speelde met haar 10-jarige zoon toen hij omging met een kind waarvan werd gedacht dat het een pestkop uit de buurt was. Ze vroeg haar zoon hoe hij zich zou voelen als iemand hem zou behandelen zoals zijn vriend andere kinderen behandelt. Uiteindelijk kon haar zoon, door te oefenen, voor zichzelf en zijn leeftijdsgenoten spreken en zichzelf uit de situatie verwijderen. Jessica heeft het gevoel dat het rollenspel haar zoon heeft geholpen de beslissing te nemen om de vriendschap te verbreken.
Wanneer ouders de vrienden van hun tieners niet mogen
Tieners hebben een heel andere dynamiek met vriendschappen dan jongere kinderen. Ze verkennen hun eigen identiteit, maken zich los van de familiecultuur en ondergaan puberteit en gedragsveranderingen die daarmee gepaard gaan. Ze worden sterk beïnvloed door hun leeftijdsgenoten en de meesten zijn wanhopig om erbij te horen.
Wanneer ouders worstelen met een hekel aan de vrienden van hun tiener, stelt Martin opnieuw voor om uit te zoeken waar die minachting vandaan komt. Voelt de ouder gevaar? Wat maakt dat ze zich zo voelt? Idealiter zouden ouders de tiener in staat moeten stellen om hun eigen vriendschappen te bepalen en op te bouwen en zoveel mogelijk zelf met situaties om te gaan, zegt ze.
“Ze oefenen voor volwassenheid en het is het beste als ze oefenen in de veiligheid en het comfort van hun eigen dak. Moedig ze aan om voor zichzelf op te komen en grenzen te stellen wanneer ze met een giftige vriend te maken hebben”, zegt Martin.
Communicatie is de sleutel met tieners, voegt Kunkel eraan toe, eraan toevoegend dat “de meest gunstige benadering” is om “open communicatie in huis mogelijk te maken die een veilige ruimte biedt voor het kind om voor zichzelf te erkennen dat hun vriendschappen misschien niet.” zijn gezond. “
Moeten ouders het gewoon laten gaan?
Als het om veiligheid gaat, grijp dan in. Als het persoonlijke voorkeur is, laat het dan zo zijn. Het eerste wat ouders in elke situatie en voor elke leeftijd moeten doen, is uitzoeken waarom ze de vrienden van hun kind niet leuk vinden. Is er sprake van daadwerkelijke schade of spelen persoonlijkheidsverschillen een rol? Wanneer een kind ruzie maakt met een vriend, moeten ouders actie ondernemen als het andere kind fysiek of emotioneel schadelijk is. Als het alleen persoonlijkheidsverschillen zijn, kunnen ouders hun kind aanmoedigen om meer accepterend en begripvol te zijn, zegt Martin.
“Empathie is essentieel in dergelijke situaties. Onthoud dat alle kinderen nog leren en groeien, zelfs degenen die ouders misschien niet leuk vinden. Moedig het kind aan om te begrijpen dat het gedrag van het andere kind het resultaat kan zijn van hun eigen strijd of uitdagingen’, zegt ze.
Wellness, ouderschap, lichaamsbeeld en meer: leer het kennen WHO Achter he met de Yahoo Life-nieuwsbrief. Hier inloggen.
