by Australische wetenschappers zijn begonnen met het vaccineren van wilde koala’s tegen chlamydia in een ambitieuze veldproef in New South Wales.
Het doel is een methode te testen om de geliefde buideldieren te beschermen tegen een veel voorkomende ziekte die blindheid, onvruchtbaarheid en de dood veroorzaakt.
“Het doodt koala’s omdat ze zo ziek worden dat ze niet in bomen kunnen klimmen om aan voedsel te komen of aan roofdieren te ontsnappen, en vrouwtjes kunnen onvruchtbaar worden”, zegt Samuel Phillips, een microbioloog aan de University of the Sunshine Coast, die hielp bij de ontwikkeling van het vaccin.
Het oorspronkelijke doel van de wetenschappers is om ongeveer de helft van de koalapopulatie in de Northern Rivers-regio van New South Wales te vangen, te vaccineren en te monitoren – dat betekent ongeveer 50 dieren vaccineren.
De veiligheid en effectiviteit van het eenmalige vaccin, speciaal ontworpen voor koala’s, werd eerder getest door een paar honderd koala’s te vaccineren die naar opvangcentra voor wilde dieren waren gebracht voor andere ziekten.
Nu willen wetenschappers de effecten begrijpen van het vaccineren van een populatie wilde koala’s. “We willen evalueren welk percentage koala’s we moeten vaccineren om infectie en ziekte aanzienlijk te verminderen,” zei Phillips.
De eerste koala’s werden in maart gevangen en gevaccineerd en de inspanning zal naar verwachting ongeveer drie maanden duren.
Onderzoekers gebruiken een verrekijker om koala’s in eucalyptusbomen te spotten en bouwen vervolgens ronde omheiningen rond de boomwortels met deuren die naar kooien leiden. Uiteindelijk, na een paar uur of dagen, klimmen de koala’s van de ene boom naar beneden om smakelijke bladeren in een andere te zoeken en dwalen in de ongevaarlijke vallen.
“Het is moeilijk om een koala met andere dieren te verwarren – ze zijn vrij gemakkelijk te herkennen”, zegt Jodie Wakeman, diergeneeskunde en klinisch directeur bij Friends of the Koala, een non-profitorganisatie die een dierenziekenhuis exploiteert waar de koala’s worden gevaccineerd.
Na onderzoek om er zeker van te zijn dat de dieren in goede conditie verkeren, dienen onderzoekers anesthetica en vaccinaties toe en observeren ze vervolgens gedurende 24 uur na het ontwaken om te bevestigen dat er geen onverwachte bijwerkingen zijn, zei Wakeman.
Het doel is om gezonde koala’s te vaccineren om te voorkomen dat ze chlamydia oplopen.
Voordat ze worden vrijgelaten, markeren onderzoekers de koala’s op hun rug met een beetje roze kleurstof om ervoor te zorgen dat dezelfde dieren niet twee keer worden gevangen.
Toen de eerste gevaccineerde koala op 9 maart terugkeerde naar zijn leefgebied, plaatsten de wetenschappers hun kooi aan de voet van een boom en openden de deur. Ze kwam snel boven water en sprong op de boomstam.
Koala’s zijn iconische Australische buideldieren, zoals wombats en kangoeroes. Ze brengen het grootste deel van hun tijd door met eten en slapen in eucalyptusbomen, en hun poten hebben twee tegenover elkaar liggende duimen die hen helpen stammen vast te pakken en omhoog te klimmen.
De wilde koalapopulaties in Australië zijn de afgelopen twee decennia sterk afgenomen.
Afgelopen februari verklaarde de Australische federale overheid koala’s in de oostelijke regio’s van New South Wales, Queensland en het Australian Capital Territory als “kwetsbaar”.
Koala’s zouden tegen 2050 kunnen uitsterven te midden van toenemende bedreigingen door ziekte, verlies van leefgebied en verkeersongevallen Waardering 2020 door de regering van New South Wales.
Ongeveer de helft van de wilde koala’s in Queensland is al besmet met chlamydia, schatten wetenschappers.
Bij de beslissing om te vaccineren wegen wetenschappers het risico van verstoring van de dieren af tegen het risico van verspreiding van de ziekte. De proef is goedgekeurd door verschillende overheidsinstanties, waaronder het Australische ministerie van Landbouw en het New South Wales Department of Planning and Environment.
De oorsprong van chlamydia bij koala’s is niet bevestigd, maar wetenschappers denken dat de buideldieren de ziekte waarschijnlijk oorspronkelijk hebben opgelopen door contact met de uitwerpselen van geïnfecteerde schapen en runderen. Daarna wordt het seksueel verspreid of doorgegeven van moeder op nageslacht.
Terwijl mensen en vee die besmet zijn met de bacterie die chlamydia veroorzaakt, kunnen worden behandeld met antibiotica, is het niet zo gemakkelijk voor koala’s.
De “complexe” microben in de magen van koala’s zijn ontworpen om gifstoffen in eucalyptusbladeren, die hun belangrijkste voedselbron zijn, te neutraliseren, zei Mathew Crowther, een natuurbeschermingsbioloog aan de Universiteit van Sydney. Maar hun spijsverteringsstelsel kan ook sommige medicijnen neutraliseren, “wat betekent dat ze niet goed reageren op antibioticabehandelingen”, zei hij.
Crowther volgt al meer dan tien jaar een populatie koala’s in het noorden van New South Wales. In 2008 was 10% van de geteste dieren besmet met chlamydia. Vandaag is dat percentage 80%.
“Het is verwoestend geweest – de vruchtbaarheid is heel, heel laag”, zei hij. “Je ziet bijna geen baby’s.”
De andere bedreigingen waarmee koala’s worden geconfronteerd – waaronder vernietiging van leefgebieden door ontbossing en klimaatgerelateerde bosbranden – kunnen hun stressniveau verhogen, hun immuunsysteem verzwakken en ze vatbaarder maken voor ziekten zoals chlamydia, zei Crowther.
Rebecca Johnson, nu hoofdwetenschapper bij het Smithsonian National Museum of Natural History in Washington, DC, leidde eerder het Koala Genome Consortium in Australië. Ze zei dat het hartverscheurend was om de impact van de ziekte van dichtbij te zien.
Een autopsie van een koala met vergevorderde chlamydia die werd geëuthanaseerd, onthulde “eierstokken volledig ingesloten in cysten” en “ingewanden vol met harde klonten voedsel, bewijs dat ze voedsel niet goed kon verteren”, herinnert Johnson zich. “Ze was duidelijk onvruchtbaar en had pijn.”
Wereldwijd zijn er slechts een handvol andere voorbeelden van wetenschappers die proberen bedreigde dieren in het wild te vangen en te vaccineren om ze te behouden. In 2016 begonnen wetenschappers Hawaïaanse monniksrobben te vaccineren tegen een dodelijke stam van het morbillivirus. Twee en een half jaar geleden begonnen biologen in Brazilië met het vaccineren van goudleeuwaapjes tegen gele koorts.
“Het vaccineren van wilde dieren is zeker geen routine”, zegt Jacob Negrey, een bioloog aan de Wake Forest University School of Medicine. “Maar of ze vaker moeten worden gebruikt, is een fundamentele vraag waar natuurbeschermingsbiologen momenteel mee worstelen.”
Smithsonian’s Johnson zei dat de voordelen waarschijnlijk opwegen tegen de risico’s voor koala’s. “Vaccinatie is een ongelooflijk arbeidsintensief iets. Koala’s leven hoog in bomen’, zei ze.
“Maar omdat de effecten van chlamydia zo slopend zijn, denk ik dat het het absoluut waard is.”
___
Volg Christina Larson op Twitter: @larsonchristina
___
De afdeling Health and Science van Associated Press krijgt steun van de Science and Educational Media Group van het Howard Hughes Medical Institute. De AP is als enige verantwoordelijk voor alle inhoud.
