by De St. Louis Cardinals zijn de grootste en meest verbijsterende teleurstelling tot nu toe in het honkbal in 2023, en vanaf dit weekend lijkt de leiding van de club in totale paniek te zijn. Op zaterdag belden ze wat een derde catcher leek te zijn voordat ze aankondigden dat de nieuwe aanwinst Willson Contreras buiten het seizoen zou worden teruggetrokken uit zijn baan als startende catcher. Na wat verwarring verduidelijkte het management dat Contreras niet naar het outfield zal verhuizen, maar er gewoon een paar weken over zal doen om als designated hitter terug te keren naar de catcher.
Als dat vreemd klinkt, nou dat is het ook. Contreras is geen eerstejaarsstudent die een nieuwe positie aan het leren is – Jordan Walker, de zondebok van de Cardinals in het voorseizoen, een elite-aanvaller die na een zware outfield-poging naar Triple-A werd gestuurd. Hij zal niet op de bank worden gezet als een soort van disciplinaire maatregel, greep tactmanager Oli Marmol vorige maand met outfielder Tyler O’Neill. Nee, Contreras, die meer dan 650 wedstrijden in de majors heeft gezien, lijkt nu grotendeels stomverbaasd te zijn over de onmogelijke uitdaging om “Yadier Molina te zijn” terwijl de Cardinals rondspartelen met een onbekende 11-24.
John Mozeliak, de oude en tot nu toe zeer succesvolle president van de honkbaloperatieorganisatie, en Marmol, de tweedejaars schipper, brachten het grootste deel van het weekend door met het uitleggen van de verhuizing om het zachter te laten lijken dan het was: een luidruchtige, publiekelijk berispende de catcher die ze hadden gezalfd als Molina’s vervanger op een vijfjarige deal van $ 87,5 miljoen deze winter. In een interview met The Athletic legde Mozeliak uit dat hij nog steeds vertrouwen heeft in Contreras – die het team op zijn beurt ongeveer zes maanden geleden en minder dan zes weken geleden in honkbal tekende – maar zei dat zijn tijd als catcher in St. Louis het deed ” Waarschijnlijk op het verkeerde been gestapt.”
Mozeliak en Marmol hadden ongetwijfeld last van de afschuwelijke loophandicap van de Cardinals tot nu toe, en concentreerden zich op de defensieve voorbereiding van Contreras – zijn werk met de noodlijdende werpersstaf – als de reden voor de miserabele start van het team. Hun algemene park-aangepaste ERA was de zesde slechtste in MLB voorafgaand aan maandag, en het starten van de pitching was bijzonder afschuwelijk, waarbij ze meer honklopers per inning opgaven dan alle rotaties behalve die van de herstellende Cincinnati Reds en Oakland Athletics.
Hoewel ze beweren dat ze niet met de vinger wijzen, hebben de leiders van de Cardinals de spelers de schuld gegeven in iets meer dan een maand van slecht honkbal. Maar hoe meer ze proberen te praten over de problemen van het team — en mogelijke oplossingen — hoe meer ze benadrukken hoe slecht (of waanvoorstellingen) hun eigen planning lijkt te zijn geweest.
Hebben de kardinalen een geheim te onthullen behalve dat ze Yadier Molina zijn?
MLB-teams stellen serieuze eisen aan catchers. Ze hebben in wezen een dubbele rol: ze moeten werken aan hun slagen en zich voorbereiden op de wapens waarmee ze worden geconfronteerd, en ook samenwerken met het pitching-team om de slagmannen van de tegenstander te plannen en de routekaart van elke slinger naar succes te begrijpen. Elke vanger moet dit jongleren onder de knie krijgen.
Contreras, die vóór dit jaar zijn hele carrière bij de rivaliserende Chicago Cubs doorbracht, werd nooit beschouwd als de beste jongleur van de competitie – althans niet in de manier waarop Molina handelde voor de Cardinals. In plaats daarvan is Contreras een waardevolle speler omdat hij handig vangt en veel effectiever slaat dan de meeste andere backstops. Dit profiel was bekend uit verslagen over zijn tijd in Chicago. De Cardinals zeiden dat ze vertrouwen hadden in zijn arbeidsethos en verlangen om defensief te verbeteren na een glorieuze ontmoeting tijdens de winter.
Dit weekend verwees Mozeliak echter naar het verloren vertrouwen, maar gaf het werkwoord geen onderwerp. Wie verloor het vertrouwen: de frontoffice? De bedrijfsleider? De kannen?
Molina, die waarschijnlijk zal worden opgenomen in de Hall of Fame, of op zijn minst zwaar wordt overwogen, grotendeels gebaseerd op een superieure defensieve reputatie, inspireerde begrijpelijkerwijs de totale buy-in van de Cardinals Pitchers. Het is niet verwonderlijk dat Contreras dit hoogtepunt in een paar maanden werk niet had bereikt; Het zou zelfs absurd zijn geweest om dit als een mogelijkheid te zien. Maar op de een of andere manier lijken de kardinalen verbijsterd.
Mozeliak bracht het effect van de pitch-timer op de compressie van communicatie ter sprake en beweerde dat voorjaarstraining geen echte test was van de werper-catcher-relatie. Dat verklaart niet veel waarom bijvoorbeeld de Atlanta Braves geen vergelijkbare problemen hadden met Sean Murphy, of hoe de Milwaukee Brewers William Contreras – de broer van Willson – hielpen zijn verdediging achter de plaat te verbeteren.
Maar zelfs op het eerste gezicht wijzen de complicerende factoren niet op zo’n drastische stap. Als het op game-calling aankwam, hadden de Cardinals misschien geprobeerd om ervaren werpers hun eigen games te laten callen via PitchCom. Hoewel sommige jongere werpers optraden tijdens de afwezigheid van Adam Wainwright, omvat de rotatie nu vijf werpers met meer dan vijf jaar MLB-ambtstermijn. Het zijn geen nietsvermoedende nieuwkomers; Twee van hen brachten veel tijd door met andere clubs en niet-Molina-catchers.
Zoals het er nu uitziet, is het recept van de Cardinals om Contreras op te zwepen verwarrend vaag en lijkt het de waarde te verminderen van het daadwerkelijk werken met de werpers in situaties die Mozeliak duidelijk zo moeilijk vond om te simuleren. Onmiddellijk na de aankondiging van de functiewijziging, vertelde Marmol aan verslaggevers dat “er bepaalde dingen en manieren van werken zijn die Willson nog steeds omarmt en leert.”
“Het is moeilijk om van een andere organisatie te komen en alles te leren”, zei hij. “We hebben een interne strategie om daarbij te helpen, die de komende weken in die richting zal evolueren.”
Het is veilig om te zeggen dat weken of maanden vrij nemen van de dagelijkse eisen van de catcher-positie niet de manier is waarop teams doorgaans een nieuwe catcher binnenhalen. Als je de woorden van Marmol leest, vraag je je misschien af wat er zo ingewikkeld is aan de interne strategie van de Cardinals? Worden ze bewaard in een veilige kluis, zoals geheime informatie of het recept van Coca-Cola? Kan Contreras de benodigde materialen alleen op bepaalde tijden en op bepaalde plaatsen zien?
Ervan uitgaande dat het proces geen toegang tot kluizen inhoudt of het onthouden van uiterst geheime codes, zou je kunnen concluderen dat de Cardinals hun vanger nodig hebben om het honkbal-equivalent van een graad in kernfysica te hebben om zelfs maar een semi-competente rotatie uit te voeren, waardoor iedereen gewoon thuiskomt. een observatie – cijfer of niet – had voor het seizoen kunnen worden gedaan.
De pitchingstaf van de Cardinals is gewoon niet erg goed.
Oli Marmol en John Mozeliak wijzen met de vinger naar iedereen behalve de werpers
Slechte pitching-staf ligt altijd op tafel als een mogelijkheid voor de 2023 Cardinals. Bij gebrek aan een trefzekere top-of-the-rotation-arm, schortten de Cardinals de werpermarkt buiten het seizoen op en versterkten in plaats daarvan een toch al overvolle line-up. Ze hoopten op gezondheid en een terugkeer naar rijkdom voor Jack Flaherty, op meer veerkracht in de tijd van Adam Wainwright, op misschien een stapje hoger dan de overname door Jordan Montgomery in de zomer van 2022.
Montgomery was tenminste goed, met een 125 park-aangepaste ERA+ die iets beter is dan zijn carrièregemiddelde. Niets anders ging goed. Steven Matz staat heel veel homeruns toe (1,73 per negen beurten), maar dat was in al zijn laatste seizoenen op één na een probleem. Flaherty heeft de zone niet consistent kunnen vinden sinds hij vorig seizoen terugkeerde van een blessure. De val van Miles Mikolas naar een ERA van 5,79 in het eerste jaar van een verlenging van $ 55,75 miljoen was onvoorzien, maar de ondergang van een 34-jarige werper kan nooit echt als een verrassing komen.
Totalen laten zien dat één team slechts een hoop goed getroffen lijnritten opgeeft. Statcast-cijfers laten zien dat slechts drie teams een hogere gemiddelde uitloopsnelheid en een verwacht slaggemiddelde toestonden. Een scherpe daling van de verdedigende kwaliteit van de Cardinals – grotendeels als gevolg van slecht spel vanuit een verward, voortdurend schuifelend outfield – zorgt waarschijnlijk voor meer extra honken dan de werpers verdienen, maar er is geen externe variabele die deze werpers goed zou maken in het omdraaien van een schakelaar. Overigens zou het pushen van Contreras naar DH de zaken zelfs kunnen verergeren door de beschikbare tijd te verkorten voor vleermuisspelers zoals Nolan Gorman, Alec Burleson en Juan Yepez.
Eerder dit seizoen leek het erop dat de Cardinals op hun sterke punten leunden, Contreras toevoegden als aanvaller en hoopten net genoeg te krijgen van de werpers. In minder dan twee maanden is echter duidelijk geworden dat er iets heel erg mis is gegaan in de standaard St. Louis-alchemie. Misschien zat Molina achter veel meer kardinaal succes dan we hebben gezien. Misschien was het team jammerlijk slecht in het inschatten van zijn behoeften deze winter. Hoe dan ook, Contreras onder de aandacht brengen – op een nieuwe vijfjarige deal – om de woede en frustratie op te vangen weken nadat het team soortgelijke, zij het kleinere, zondebokken van O’Neill en Walker had gemaakt, kan geen winnende strategie zijn in het clubhuis. (tenzij je een werper bent, in welk geval het een groot probleem lijkt om een boot vol runs op te geven en je catcher de schuld te geven).
Er zijn coaches en frontoffices om spelers in staat te stellen succesvol te zijn, en Contreras was schijnbaar ontworpen om tekort te schieten. Als Molina’s status zo alomvattend was dat de organisatie vergat hoe ze wedstrijdplanning moest aanleren, had de offseason-wenslijst misschien meer dan één nieuwe catcher moeten bevatten.
